Hafsa Sultan Medresesi

Yavuz Sultan Selim'in eşi Kanunî Sultan Süleyman'ın annesi Hafsa Sultan tarafından yaptırılmış Cami,Hamam, sübyan mektebi mevcut.

Bu yer hala acaba aktifmi nasıl iletişim kurabiliriz?

Görülmesi gereken çok güzel bir yer.

Tarihi mekan özellikle doktor adayları ziyaret etsinler, nesir macunu satışı yapılıyor dışarıya göre biraz pahallı unutmadan giriş ücretsiz

Doktorıar için daha güzel olmasına rağmen görülmeye değer. Zaten Manisa da görülecek tek yer

giriş ücretsiz.sağlik müzesi güzel

Sultâniye Külliyesi adıyla da anılır. Yavuz Sultan Selim’in eşi Hafsa Sultan tarafından oğlu Şehzade Süleyman’ın (Kanûnî) Saruhan sancak beyi olarak Manisa’da bulunduğu sırada (1513-1520) inşası başlatılan külliye cami, imaret, medrese, sıbyan mektebi, hankah, dârüşşifâ ve hamamdan oluşmaktadır. Cami ve ona bağlı binalardan bir bölümü 929’da (1523) tamamlanmış, hamam (945/1538) ve dârüşşifâ ise (946/1539) Hafsa Sultan’ın vefatından (1534) sonra Kanûnî Sultan Süleyman tarafından külliyeye ilâve edilmiştir. Bu külliye, vakıf defterlerindeki kayıtlardan anlaşıldığına göre Manisa’nın ovaya doğru genişlemesini sağlayacak bir mevkide, Timurtaşoğlu Ali Bey bahçesi denilen yerde, etrafı boş bir alanda yaptırıldığı için civarının iskânına çalışılmış ve caminin batı yönüne yirmi hâne yerleştirilerek bunlar her türlü tekâlif vergilerinden muaf tutulmuştu. Zamanla burada bir mahalle oluşarak şehrin büyüme yönü belirlenmişti. Hafsa Sultan tarafından külliye için düzenlenen vakfiye Şâban 929 (Haziran-Temmuz 1523) tarihli olup görevlileri ve gelir kaynaklarını tesbit etmektedir. Bunun uygulanışını gösteren 1531 tarihli vakıf Tahrir Defteri’nde maaşlı personel sayısı 117’yi bulmaktadır. Camide iki imam, bir hatip, dört müezzin ve diğer hizmetliler mevcuttu. Ayrıca imaret kısmında düzenli olarak yemek çıkarılıyordu. Defterdeki kayıtlara göre imaret mutfağının senelik et sarfiyatı 16,627 kilogram, buğday sarfiyatı ise 91,500 kilogram idi. Burada yirmi kişi çalışıyordu. Dârülkurrâda dokuz, hankahta ise on üç derviş bulunuyordu. Medresede bir müderrisle bunun on talebesi vardı; talebelere günde 2’şer akçe yevmiye veriliyordu. 1575 tarihli Vakıf Defteri’nde camiin batı yanında bulunan dârüşşifâda görevli personelle ilgili kayıtlara rastlanmaktadır. Buna göre burada baştabip, ikinci tabip, vekilharç, göz hekimi (kehhâl), cerrah ve yirmi beş kadar da hizmetli görevliydi (Emecen, s. 95-97).Şehrin sosyal ve ekonomik tarihinde önemli bir yere sahip olan külliye daha XVI. yüzyılda birtakım olaylarla karşı karşıya kaldı. 1559’da buranın silâhlı talebe (suhte) eline geçtiği, vakıf mallarının toplanmasında bazı suistimaller olduğu, vakfa ait arazilere müdahale edildiği, imarete giden su yollarının harap olup tamirine çalışıldığı bilinmektedir (a.g.e., s. 97). Bugün külliyenin imaret ve hankah kısmı mevcut olmayıp harap haldeki diğer kısımları, Vakıflar Genel Müdürlüğü’nce 1969’da tamamlanan restorasyon çalışmalarıyla eski durumuna uygun bir hale getirilmiştir.Cami. Yapı, şehirdeki İvaz Paşa ve Hatuniye camileri gibi Edirne’deki Üç Şerefeli Cami’nin plan şemasını vermektedir. Bir sıra kesme taş, üç sıra tuğla ile örülmüş duvarlar üzerinde basamak şeklinde yükselen cami, 12,30 m. çapında merkezî kubbe ile örtülü harim, daha alçak tutulmuş ikişer küçük kubbeyle örtülü iki yan mekân ve beş gözlü son cemaat yerinden meydana gelmektedir. Payandalarla desteklenen yüksek kasnağın taşıdığı merkezî kubbe kare prizma gövde üzerine oturmakta ve bina bu haliyle tek kubbeli olduğu intibaını bırakmaktadır. Harim, ortada birer sütun üzerine basan ikişer kemerli açıklıklarla yan mekânlara bağlanmıştır; bütün kubbe geçişleri pandantifler ile sağlanmıştır.